سکوت یا اجتناب اجرایی دریدا؛ تأملی انتقادی بر فاصلة نظری تئاتر آرتو و بِکت

چکیده مقاله حاضر با تکیه بر پاره ای از مهم ترین گفتارهای دریدا، به قرائت تازه ای از اشارات تئاتری او در فاصلة نظری میان آرای آنتونن آرتو و ساموئل بکت پرداخته است. پیمایش دقیق گفتارهای دریدا دربارة تئاتر و یافتن پاسخی قانع کننده برای این پرسش که تا چه اندازه می توان از نقد او بر زیبای یشناسی تئاتر مدرن به عنوان رویکردی معتبر برای مواجهه با دیگرآثار نمایشی استفاده کرد، در اولویت پژوهشی این نوشته قرار دارد. رویکرد غالب تحقیق از پَساساختگرایی تأثیر می پذیرد و مطالب آن حوزه ای از مطالعات میا نرشته ای فلسفه و تئاتر را دربر می گیرد. مقالة حاضر با استناد به شواهد معتبر کتابخان های و سنجش داده های زبا نشناختیِ مستخرج از نمونه آثار اصل و ترجمة انگلیسی گفتارهای دریدا، سعی دارد ضمن آسی بشناسیِ اعتبار استنادهای علمی به دریدا و نیز رعایت بی طرفی کامل در مواجهه با محتوای گفتار او، به دریافت تازه ای از دکنستراکسیون و کاربردش در تئاتر دست یابد. در نهایت، گزاره هایی مطرح م یشوند که حاکی از لزوم بازنگری پژوهشگران تئاتر ایران در نحوة قرائت دریدا، اعتماد به گفتارهای تئاتری او و سپس مقایس هاش با ساموئل بکت و حدود کاربردیِ پروژة دکنستراکسیون وی خواهد بود.